MIJN VERHAAL VOOR RIJSWIJK

DE AFSPRAAK IN RIJSWIJK

(1E VERSIE)

De kinderwens

We voelden ons zeer gezegend doordat onze kinderwens eindelijk verhoord kon worden en mijn toenmalige vrouw, een actrice, eindelijk zwanger was geworden.

Maar was het nou dankzij de gouden tip van onze gezamenlijke zanglerares, of gewoon door God die onze sterke wens had kunnen beantwoorden?

THE APPOINTMENT IN RIJSWIJK

(1ST VERSION)

The wish for children

We felt very blessed because our wish to have children could finally be granted and my then wife, an actress, had finally become pregnant.

But was it thanks to the golden tip of our joint singing teacher, or simply because of God who could have answered our strong wish?

Vanuit Rijswijk maakte ik de film "vertrouwen.

zie na 27:20 minuten de bijzondere Amsterdamse zanglerares, de vrouw die ons verwees naar  haar bovenbuurman die in samenwerking met een fysyiotherapeut, de doorstoming in het lichaam van mijn toenmalige vriendin weer even iets beter kon maken

From Rijswijk I made the film "Trust.

After 27:20 minutes in this video, see the special Amsterdam singing teacher, the woman who referred us to her upstairs neighbor who, in collaboration with a physiotherapist, was able to make the flow in the body of my then girlfriend a little better.

voetbalgekte

We woonden toen in Amsterdam-zuid, vlak tegenover het Olympisch stadion, waar toen nog veel gevoetbald werd. We woonden in een torenatelier in de Argonautenstraat te Amsterdam en wanneer Ajax & Fijenoord tegenover elkaar moesten voetballen konden we de oorlog aanschouwen en zag het hele stadion zwart van de mensen, twee groepen trouwe fans stonden tegenover elkaar en in het midden stond de mobiele eenheid. Auto’s konden het plein niet meer op of af. Vanuit onze toren hadden we de ereplaats om dit eigenlijk vreselijke Nederlandse schouwspel te kunnen bewonderen.

Wat was er toch er toch met mensen aan de hand? Door een eenvoudig voetbalspelletje ging men elkaar belagen?

Maar zo zag onze vriendin met de achternaam van Praag het zeker niet. Zij had immers vaak genoeg de grote eer om tussen die grote menigte aanwezig te zijn en ze hield dus enorm veel van het grote voetbaltheater waarbij haar favoriete club moest scoren. Voor haar was dus een voetbalwedstrijd  een echt "Sinterklaasfeestje" iets  waar ze vreselijk veel van dacht te kunnen houden, oorlog of niet. De voetbalport stond naast het acteerspel voor haar op nummer 1 en ik mocht haar wel en ik maakte met plezier haar allereerste castingsfoto’s om actrice te willen worden voor de televisie. En ja hoor, ze hadden succes gehad en ze had zelfs het Nederlandse Sinterklaasjournaal nog mogen presenteren.

De grote invloed van reclame

Ik had dus in die tijd een tijdelijke baan aan kunnen aannemen als dtp-er (Desk top publisher) bij een hele grote drukkerij in Diemen. De drukkerij die het gratis krantje DE METRO heeft gedrukt. Dat foute reclamevoering werkelijk noodlottig kon zijn voor Nederland, zagen we al eens door de komst van RTL-zenders, maar ook door de zogenaamd GRATIS krantjes. Hoe langer hoe meer, liep Nederland het foute Amerikaanse voorbeeld blindelings achterna en kwam het land hoe langer hoe meer in de vernieling.

Zinloos geweld

Hoeveel zinloos geweld vond er wel niet plaats door dit zinloze geweld? Laatst nog, zelfs op klaarlichte dag, de moord op een misdaadverslaggever die in heel Nederland een grote bekendheid was. En wat blijft erover van “recht”, wanneer je je laat leiden door mensen die geen verschil meer zien tussen goed en slecht theater?

 

 

De val van het geloof in Nederland

En wat zou je eigenlijk zeggen van de werkelijke liefde? Kunnen mensen het echt volhouden door een sensatiezoekend publiek het naar de zin te gaan maken?Eigenlijk viel Nederland massaal van zijn geloof en hier hebben we eigenlijk alle oorlogen aan te danken. Denk maar eens aan die eerste Chinese keizer die zelfs een heel terracotta leger mee zijn graf in wilde nemen. Hoe vreselijk gek, idioot en gestoord, kan de mens in zijn geest volledig kwijtraken. In ieder geval kreeg ook in mijn geval de macht van de commercie zijn directe uitwerking in mijn leven.

Ontslag door de Metro

Het zeer commerciële dagblad de Metro zette de drukkerij waar ik als dtp-er een tijdelijke baan had verkregen, onder zware druk. Kopie-to-plate moesten we gaan. En wilde de drukkerij daar niet naar luisteren, dan zouden ze zelf wel een eigen drukkerij gaan beginnen.

Oorlog

Foute chantage praktijken zijn heel normaal in een commerciële oorlog en dit merkte ik vroeger al op bij mijn rijke oom, die na de Oorlogswinter, vooral zijn zinnen had willen zetten op geld en op winst. Geld betekenende voor veel mensen  macht  en daarmee dacht men zich  vaak goed achter te verschuilen. Hij had immers samen met mijn vader die hongerwinter moeten doorkomen. Twee broers (mijn vader en zijn 2 jaar oudere broer) hadden beiden op zoek moeten gaan om aan eten te kunnen komen. Zij waren toen met de fiets naar het Noorden van Nederland gevlucht.  Want in het Noorden  was in ieder geval toen nog genoeg te eten. En vooral mijn oom had zijn zinnen gezet om geld te verkrijgen en om werkelijk nooit meer een hongerwinter te hoeven meemaken.

De kern van echte liefde

In dergelijke situaties wordt de mens dus blijkbaar tot de werkelijke kern van “ECHTE LIEFDE” gedreven, ook loopt men als kip zonder kop maar gewoon achter elkaar aan. Ja, ook mijn rijke oom heeft mij persoonlijk nog willen bekennen, hele ernstige fouten te hebben gemaakt in zijn eerste huwelijk, waar ik natuurlijk van mijn vader de werkelijke details van heb kunnen vernemen. En die details dat is iets dat de mens het liefst totaal wil vergeten en komt dat toevallig toch naar buiten, dan kan het zomaar dat er een nieuwe oorlog zal oplaaien. Een kwalijk verleden wil de mens maar al te graag totaal vergeten en het liefst nog met de grond gelijk maken. Dat er een dergelijke donderwolk over mijn leven heen moest trekken, heb ik dus echt mogen ervaren. Door een foute gefrustreerde regisseur had ik me zelfs willen later regisseren. Hoe diep kan een mens in zonde vallen? En zo werd ik dus echt wakker geschud en een doorbraak van een schrijnende situatie vond plaats door een afspraak die ik in 2003 had gemaakt in de stad RIJSWIJK.

ADHD-fictie

Door mezelf ADHD aan te gaan praten en ik door foute pillen zeer verward had kunnen worden, moest ik mij geheel overgeven en ik raakte mijn 2 kinderen kwijt. Uiteraard heb ik die foute keuzes zelf gemaakt, maar ben ik toen achteraf blij dat de afspraak in Rijswijk,mij uiteindelijk tot een beter inzicht heeft gebracht. Mijn passie lag niet echt bij het vak van  dtp-er en dat had ik al ruim 25 jaar daarvoor al kunnen ervaren bij de handelsdrukkerij in Leeuwarden, waar toen de naam dtp-er bestond onder de naam leerling vlakdrukmonteur. In combinatie met een wekelijkse schooldag in Zwolle, had ik dat toen precies 1 maand kunnen volhouden.

 

Leven voor de kunst

Handel en commercie waren nou eenmaal niet mijn ding. Ik wilde niet voor niets de kunst in. Ik wilde de kunst in om te onderzoeken waarom alles werkelijk was zoals het zich in mijn leven voor kon doen. Heb je teveel vragen dan kan een mens zich onmogelijk richten tot een slechte baas of regisseur.

Ik voelde mij dus meer aangetrokken tot de werkelijke zorg en tot het onderwijs en dat is waar ik ook altijd met heel mijn hart heb willen doen verplaatsen. Ik wilde geen acteur meer zijn onder de regie van een zekere Barabas, want daarmee kan je je beter gaan verplaatsen waar de naam “HET GOOIS MATRAS” vandaan kon komen. Deze naam is dus ontleend aan een van de allereerste televisieregisseurs die eigenlijk Jan Hulsebos heette, maar zijn naam liever had willen veranderen in Jan Vrijman. Hij maakte in mijn geboortejaar het programma: “Dag Koninginnedag” een blijkbaar zeer omstreden televisieprogramma dat ik echt nog graag een keertje zou willen zien.

Ontstaan van stichting Bando

Ik richtte mij dus echt niet zonder reden op de menselijke uitingsvormen van toneel, muziek, dans en beeldende kunst. Ik zag het zelfs als een noodzaak dat deze 4 groepen goed met elkaar leerden samen te werken en met een levensgroot “MENSERGERJENIET” heb ik dat nog eens een keer kenbaar willen maken bij het toenmalige internationale theaternetwerk van het zogeheten MICKERY-THEATER.

Helaas bleek MICKERY er in die tijd geen belang in te stellen en werd ik afgescheept met de bewoordingen dat dit al eens was geprobeerd. Toen ik hier natuurlijk een naam voor had willen horen, kreeg ik uiteindelijk de naam ERIK VOS te horen. Een handige regisseur die een grote theatergroep in Den Haag was begonnen.

Natuurlijk wilde ik die ERIK VOS toen gelijk spreken. Wanneer het echt zo was, dan zouden we zeker veel verwantschap met elkaar kunnen voelen. Maar helaas kon hem niet gelijk te spreken krijgen. Erik had toen net een hele belangrijke opdracht van de Israëliër, met de naam Sobol kunnen krijgen en hij bleek in Israël te zijn voor de gesprekken met meneer Sobol. Een paar jaar later heb ik de voorstelling van die zekere meneer Sobol in het theater kunnen bewonderen en ik werd er zeker door aangeraakt.

Toch duurde het nog vele jaren voordat ik eindelijk die meneer Vos te spreken kon krijgen. MICKERY had ongelijk gehad. Hij had wel overeenkomsten, maar was zeker niet iemand met wie ik echt samen kon werken. Ik kan me nog goed herinneren hoe hij in noodtijd een basisidee van mij bekeek en het met groot gemak van tafel schoof.

Dergelijke vooringenomen mensen kunnen heel aardig zijn in je gezicht, maar kunnen ook een veel te groot en krachtig zelfbeeld hebben. Eigenlijk ben ik er uiteindelijk achter gekomen, dat er helemaal geen noemenswaardige theaterdirecteuren bestaan die iets aan mij toe kunnen voegen. Ze hebben namelijk allemaal een hele ijdele droom waar ze maar niet van los kunnen komen. Bij het richten tot mijn eigen hart, ben ik hier dus ook achter gekomen.

Door het uit gaan geven van een internationale hartenkrant, kwam ik er na jaren achter dat het ook niet mijn eigen hart dat op de voorgrond moest staan, maar het hart van de werkelijke liefde die boven mij staat.

Mijn regisseur was niet een gewoon mens met vaak berekende formules. Mijn regisseur is gewoon Jezus Christus of noem Hem God de Heilige Vader.

Mijn regisseur is dus gewoon Jezus Christus en niemand anders.

En het is belangrijk om Zijn verhaal dan ook echt goed te leren kennen en dat je daarbij door kan krijgen dat alleen Zijn verhaal er werkelijk toe doet.

Dus niet meer langer een Erik Vos, Dirk Tanghe of Georgio Barberio Corsetti. Ik had ze immers allemaal in levende lijfe kunnen en mogen ontmoeten. De voorbeelden van namen uit het menselijke theater, maakten plaats voor Jezus Christus.

De werkelijke regisseur die zich vrijwel altijd in nederigheid opstelt. Ja, hij is mijn regisseur en niemand anders. De verhalen die ik wilde uitdiepen van eveneens grootheden waren zeker bijzonder. Zij konden en zijn nog steeds voor velen de grote voorbeelden.

Maar voor degene die zichzelf in de ondergeschikte van de Heilige Vader zal willen verplaatsen, zijn zij eveneens onderdanig en zouden zij er in ieder geval beter aan doen om zichzelf niet te overschreeuwen.

En met deze ogen kijk ik naar mensen met beperkingen. Mensen die door hun beperking iets niet meer goed kunnen, maar toch Hem willen blijven prijzen.

Ik kijk naar het leven van Jose Rizal, een kunstenaar die zich in heeft willen zetten voor de rechtvaardigheid in de mensheid.

In Rijswijk was ik blij toen ik in 2004 in de Louis Bouwmeesterstraat kwam te wonen en ik dus het leven van het voorbeeld LOUIS BOUWMEESTER onder de loep ging nemen.

Het zijn prachtige verhalen, maar ze worden mooi omdat ik ook hun beperkingen kan onderschrijven en zij niet vanuit arrogante hoogte wensen te opereren.

Vanuit Rijswijk kwam eens de naam van Samuel naar boven en nog iets later vernam ik van een vrouw aan de andere kant van de wereld met de naam Hannah, die in het verhaal bekend staat als de moeder van Samuel.

Ooit kreeg ik vanuit Rijswijk een baan aangeboden in een huis met zogeheten autisten in Wateringse veld, maar ook de organisaties van “beperkten” kennen zo hun zeer grote tekortkomingen.

Hoewel zij zich graag voor willen doen als mensen met een werkelijk heel groot hart, blijkt het dikwijls dat zij er helemaal niets van weten en zelfs eigenlijk heel weinig van begrijpen.

Ze luisteren namelijk naar mensen met valse tongen die onwaarheden verkondigen en er gewend aan zijn geraakt om mensen die hun in de weg staan te liquideren.

Dat was voor mij een zeer vreemde conclusie, maar helaas dus maar al te waar.

Waar mensen regeren heerst ook het begrip macht en met die macht goed om te kunnen gaan, zijn maar weinigen die dit echt door zullen kunnen krijgen.

Mijn onderzoek vanuit Rijswijk bracht mij naar de Filippijnen.

Daarom werd Rijswijk de stad die ik in mijn hart wil sluiten en nooit of te nimmer vergeten kan.

Evenals uiteindelijk de gemeente van Zoetermeer, waar mensen diens deden die mij werkelijk bij hebben kunnen staan en mij door de ruimte die mij door de stad geboden werd, zeer verdienstelijk hebben kunnen zijn.

Liefde voel ik tot alle mensen die mij op mijn weg tot werkelijke steun konden zijn.

Hans

We lived in Amsterdam South at the time, just opposite the Olympic stadium, where a lot of football was still being played at the time. We lived in a tower studio in the Argonautenstraat in Amsterdam and when Ajax & Fijenoord had to play football against each other, we could watch the war and the entire stadium was filled with people, two groups of loyal fans stood opposite each other and the mobile unit stood in the middle. Cars could no longer enter or leave the square. From our tower we had the place of honor to admire this actually terrible Dutch spectacle.

What was wrong with people? They want to attack each other just only for a simple football game?

 

But our friend with the last name of Prague certainly didn't see it that way. After all, she often had the great honor of being present among that large crowd and she loved the big football theater where her favorite club had to score. So for her, a real "Saint Nicholas  party" that she thought she could love very much, even if it was a  many times a real war.

The football port was number 1 for her next to the acting game and I liked her and I was happy to make her very first casting photos to become an actress for television.

and yes, they had been successful and she had even been allowed to present the Dutch Saint Nicolas news.

The great influence of advertising

So at that time I could have taken a temporary job as a DTP worker at a very large printing company in Diemen. The printing house that printed the free newspaper DE METRO.

We have already seen that incorrect advertising could be fatal for the Netherlands through the arrival of RTL channels, but also through the so-called FREE newspapers.

The longer and more, the Netherlands blindly followed the wrong American example and the country came more and more into destruction.

Senseless violence

How much senseless violence took place because of this senseless violence?

Most recently, even in broad daylight, the murder of a crime reporter who could have become widely known throughout the Netherlands. And what is left of “right”, when you are guided by people who no longer see the difference between good and bad theatre?

 

The fall of faith in the Netherlands

And what would you say about real love? Can people really keep it going by trying to please a thrill-seeking audience? In fact, the Netherlands fell massively from its faith and we owe all wars to this. Just think of that first Chinese emperor who even wanted to take an entire terracotta army to his grave. How terribly mad, idiotic and deranged, man can completely lose his mind in his mind. In any case, in my case too, the power of commerce had its direct effect on my life.

Fired by the Metro

The very commercial daily newspaper De Metro put the printing company where I had obtained a temporary job as a DTP worker under heavy pressure. Copy-to-plate we had to go. And if the printing company did not want to listen to this, they would start their own printing company.

War

Wrong blackmail practices are very normal in a commercial war and I noticed this in the past with my rich uncle, who after the Winter War had mainly wanted to set his sights on profit.

Money was power and then you could at least protect life forever. After all, he and my father had to survive that winter of hunger.

Two brothers (my father and his brother 2 years older) had both had to go looking for food and had fled to the north of the Netherlands by bicycle, because there was still enough to eat there.

And especially my uncle had set his mind at that time to get money and to really never have to experience another winter of starvation.

The essence of true love

In such situations, man is apparently driven to the real core of "REAL LOVE", also people just run after each other like headless chicken.

Yes, my rich uncle also wanted to confess to me personally that he had made very serious mistakes in his first marriage, of which I was of course able to learn the real details from my father.

Ad those details are something that people would prefer to completely forget and if they happen to come out, it is possible that a new war will flare up. People are only too happy to completely forget a bad past and preferably to raze it to the ground. So I really got to experience that such a thundercloud had to pass over my life.

 

I even wanted to direct myself later because of a frustrated director. How deep can a man fall into sin? And so I was really shaken awake and a break through of a harrowing situation took place by an a appointment I made in 2003 in the city of RIJSWIJK.

ADHD-fiction

By playing with a very bad director who turned out to be very insane at the time, I could have even been persuaded to plunge into deep debt, go on drugs and eventually my two beautiful children completely. to lose. Of course I made those wrong choices myself, but afterwards I am glad that because of the appointment in Rijswijk, an important turn in my life could take place.

So I was actually not a good dtp professional at all and I had already experienced that more than 25 years before at the commercial printing office in Leeuwarden, where the name dtp-er existed at the time under the name of apprentice planographic printing technician.

Living for art

In combination with a weekly school day in Zwolle, I could have maintained that for exactly 1 month.

Trade and commerce were simply not my thing.

I didn't want to go into art for nothing.

I wanted to go into art to explore why everything really was as it could appear in my life.

If you have too many questions, it is impossible for a person to turn to a bad boss or director.

So I felt more attracted to real care and to education and that is where I have always wanted to move with all my heart.

I no longer wanted to be an actor under the direction of a certain Barabas, because with that you can better imagine where the name “HET GOOIS MATTRAS” came from.

This name is therefore derived from one of the very first television directors who was actually called Jan Hulsebos, but would have preferred to change his name to Jan Vrijman. In the year I was born, he made the program: “Bye Queen's Day” an apparently very controversial television program that I would really like to see again.

Origin of the Bando . foundation

So it was not without reason that I focused on the human forms of expression of theatre, music, dance and visual arts. I even saw it as a necessity that these 4 groups learned to work well together and with a life-size “MENSERGERJENIET” I wanted to make that known once again to the then international theater network of the so-called MICKERY-THEATER.

 

Unfortunately MICKERY turned out not to be interested in it at the time and I was fobbed off with the wording that this had already been tried.

When I naturally wanted to hear a name for this, I finally got to hear the name ERIK VOS.

A handy director who had started a large theater group in The Hague.

Of course I wanted to speak to that ERIK VOS right away.

If it were true, we could certainly feel a lot of kinship with each other. Unfortunately, he couldn't get it right.

Erik had just been able to get a very important assignment from the Israeli, called Sobol, and he turned out to be in Israel for the talks with Mr. Sobol. A few years later I was able to admire the performance of that certain Mr. Sobol in the theater and I was certainly touched by it.

Still, it took many years before I could finally speak to Mr. Fox. MICKERY had been wrong. He had similarities, but he certainly wasn't someone I could really work with. I can still remember how he looked at a basic idea of ​​mine in emergency time and pushed it off the table with great ease. Such biased people can be very nice to your face, but they can also have a much too big and powerful self-image. Actually, I eventually found out that there are no notable theater directors who can add anything to me. They all have a very vain dream that they just can't get rid of.

So when addressing my own heart, I also found out.

By publishing an international heart newspaper, I discovered after years that it should not be my own heart that should be in the foreground, but the heart of true love that stands above me.

My director was not an ordinary person with often calculated formulas.

My director is simply Jesus Christ or call Him God the Holy Father.

So my director is just Jesus Christ and no one else. And it is important to get to know His story really well and that you can realize that only His story really matters.

So no longer an Erik Vos, Dirk Tanghe or Georgio Barberio Corsetti. After all, I could and should have met them all in person.

The examples of names from the human theater gave way to Jesus Christ.

The real director who almost always has a humble attitude.

Yes, he is my director and no one else.

The stories I wanted to explore from also greats were certainly special. They could and still are the great examples for many.

But to those who will want to put themselves in the position of the Holy Father's subordinate, they are also submissive and would in any case do better not to overwhelm themselves.

And with these eyes I look at people with disabilities. People who can no longer do something well because of their limitation, but still want to continue to praise Him.

I look at the life of Jose Rizal, an artist who has wanted to work for justice in humanity. In Rijswijk I was happy when I came to live in the Louis Bouwmeesterstraat in 2004 and I started to examine the life of the example LOUIS BOUWMEESTER.

They are beautiful stories, but they become beautiful because I can also subscribe to their limitations and they do not want to operate from an arrogant height.

 

From Rijswijk the name of Samuel came up once and a little later I heard of a woman on the other side of the world named Hannah, who is known in the story as Samuel's mother.

 

I was once offered a job from Rijswijk in a house with so-called autists in Wateringseveld, but the organizations of "disabled people" also know their very great shortcomings.

Although they like to pretend to be people with really big hearts, it often turns out that they know nothing about it at all, and even understand very little about it.

They listen to people with false tongues who speak untruths and have become accustomed to liquidating people who stand in their way.

That was a very strange conclusion for me, but unfortunately all too true.

Where people rule, there is also the concept of power and being able to handle that power well, few will be able to really get it.

My research from Rijswijk brought me to the Philippines.

 

That is why Rijswijk became the city that I want to close in my heart and that I can never, ever forget.

Just like eventually the municipality of Zoetermeer, where people did their job who could really assist me and have been very deserving to me because of the space that was offered to me by the city.

I feel love for all people who could be of real support to me on my way.

 

Hans